De geboorte van een wereldburger 

De kunst in Villa Servais weerspiegelt in tal van muurschilderingen en ornamenten het uitzonderlijke leven dat de eerste bewoners in de 19de eeuw leidden. In die tijd was het gebruikelijk om aan te tonen dat men een wereldburger was. Om die reden vindt u in Villa Servais ook enkele Japans geïnspireerde muurschilderingen terug. Die verwijzen naar de politieke omwenteling die tijdens Servais’ laatste levensjaren gaande was in Japan en waarbij er afgestapt werd van het feodale model onder de vorm van het Tokugawa-shogunaat. Na de Meiji-restauratie van 1868 ruimde dit plaats voor een keizerlijke bestuursvorm die dankzij een openstelling van Japan aan reizigers een kruisbestuiving tussen de Japanse en de Westerse cultuur mogelijk maakte.

Tijdens veel van zijn reizen werd François Servais vergezeld door zijn echtgenote en zijn gezin. Op andere momenten trok hij er voor maanden op uit en ontmoette hij tijdens zijn reizen ook andere muzikanten zoals Giacomo Meyerbeer. Reizen in die tijd was altijd een avontuur op zich en het belang van een lokaal netwerk was cruciaal.

De Paganini van de cello 

Zijn vele reizen brachten hem naar onder andere Polen, Roemenië, Turkije, Scandinavië en de Baltische staten. Hij trad op in meer dan 21 Europese landen voor muziekliefhebbers tot zelfs vorstenhuizen en speelde virtuoze composities samen met onder meer Frans Liszt, Anton Rubinstein, Felix Mendelssohn, Henri Vieuxtemps en Richard Wagner. Tijdens een van zijn reizen naar Parijs ontmoette Servais er de befaamde componist Gioachino Rossini.

Hij ontmoette Meyerbeer en Schumann en speelde uitzonderlijke concerten met de gerenommeerde Royal Philharmonic Society en de Wiener Philharmoniker. Zijn muzikaliteit kreeg internationale weerklank in de pers en ook in zijn thuisland België werd hij een vermaard muzikant met connecties tot in de koninklijke familie.
Hij verbleef regelmatig in Spa, een belangrijke internationale uitvalsbasis voor muzikanten op dat moment en componeerde ook de befaamde ‘Souvenir de Spa’. Deze stad in de provincie Luik was gedurende vele jaren de geliefkoosde plek van koningin Marie-Henriette.
Maar Halle had een speciale plaats in Servais’ hart en eens thuis gaf hij gepassioneerd les aan jonge muzikanten en speelde hij met veel plezier zijn adembenemende composities voor eigen publiek.

De Franse componist, muziekcriticus en dirigent Hector Berlioz noemde Servais ‘”un paganinien” en Rossini bedacht voor zijn goede vriend de naam de ‘Paganini van de cello’, een verfijnde zinspeling op muzikant Niccolò Paganini wiens virtuositeit op de viool legendarisch was geworden. Zijn vele uitzonderlijke optredens leverden hem verschillende Europese onderscheidingen op en erkenning door talrijke vorstenhuizen. In 1859 benoemde de Oostenrijkse keizer Franz Joseph – na een concert dat ook bijgewoond werd door keizerin Elisabeth (‘Sissy’) – hem tot ‘Kaiserliche und Königliche Kammer-Virtuos’. Koning Louis-Philippe I van Frankrijk (1830-1848), ook wel gekend als le roi bourgeois, schonk hem een prachtig zakhorloge. Dit uniek geschenk kunt u nog altijd bewonderen in het Halse streekmuseum Den Ast.

François Servais heeft nog steeds een grote impact op de cellomuziek. Hij ligt mee aan de basis van de Belgische celloschool en zorgde voor talrijke vernieuwingen in het cellospel, onder meer door het gebruik van de steunpin. Zijn composities en meesterwerken blijven tot vandaag nazinderen. Kom meer te weten over zijn muzikaal talent via de vzw Servais.